Co to jest audiodeskrypcja i jak przebiega proces jej tworzenia?
Często zdarza się, że osoby dopiero zapoznające się z kwestią dostępności przestrzeni publicznej dla osób z niepełnosprawnościami, czują się przytłoczone. Zadają sobie pytanie, jak zlikwidować ogromną liczbę barier? Jeśli jesteś koordynatorem dostępności w instytucji kultury, producentem filmowym, właścicielem kina, a może menadżerem w korporacji i chcesz, żeby twoja organizacja była bardziej dostępna - mamy dla ciebie dobrą wiadomość! Istnieją rozwiązania, które sprawiają, że możliwa jest realizacja zarówno wymogów prawnych, jak i zmiana rzeczywistości płynąca ze zrozumienia znaczenia kultury włączającej.
Dostępność informacyjno-komunikacyjna
Jednym z tych profesjonalnych rozwiązań jest audiodeskrypcja. W kontekście ustawy o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami z 2019 roku jest usługą z obszaru dostępności informacyjno-komunikacyjnej. Przypomnijmy tutaj, że ustawa definiuje poza tym dwa inne zasadnicze obszary: dostępność cyfrową oraz architektoniczną.
Dostępność informacyjno-komunikacyjna odpowiada na potrzeby związane z przekazywaniem różnych treści. Dotyczy to takich grup, jak: osoby z niepełnosprawnością wzroku, osoby z niepełnosprawnością intelektualną, osoby g/Głuche i słabosłyszące, jak i osoby w spektrum autyzmu.
Specyfika każdej z tych grup wymaga dostosowanego opracowania treści pod względem merytorycznym, językowym oraz ich stosownego przekazu pod względem technicznym.
Audiodeskrypcja odpowiada na potrzeby osób z niepełnosprawnością wzroku. Jest przekazem istotnych treści wizualnych w słowach.
Jest więc dobrą wiadomością dla wszystkich odbiorców z niepełnosprawnością wzroku, a także dla wszystkich twórców sztuk wizualnych oraz organizatorów przestrzeni publicznej. Zarówno tych działających w obszarze kultury, jak i biznesu.
Opisać można wszystko: architekturę, krajobraz na szlaku turystycznym, obraz, grafikę, rzeźbę, fotografię, a także film, sztukę teatralną, spot reklamowy, wydarzenie sportowe. Można i warto opisać przestrzeń biura, dojście do budynku od najbliższego przystanku. Można opisać produkty. Można opisać samego siebie oraz inne osoby jako rozmówcę/rozmówczynię czy prelegenta/prelegentkę lub fantazyjny kostium sceniczny gwiazdy rocka. Można opisać slajdy w prezentacji i zdjęcia czy grafiki w mediach społecznościowych.
Jak przygotować dobrą audiodeskrypcję?
Powstaje pytanie, jak to zrobić, żeby ten specyficzny opis był funkcjonalny, czyli spełnił swoje zadania. A zadania te są różne i dotyczą różnych dziedzin życia:
dostarczenie informacji o treściach wizualnych umożliwiające uczestnictwo w życiu społecznym na równych prawach.
umożliwienie wyrobienia sobie własnego zdania na gorące tematy medialne
stworzenie możliwości miłego/ciekawego spędzenia czasu w różnorodnym gronie przyjaciół, rodziny w kinie, teatrze, na wycieczce turystycznej.
umożliwienie zbudowania w wyobraźni obrazu adekwatnego do wyjściowych treści wizualnych.
To ostatnie zadanie dotyka już kwestii czysto komunikacyjnych. Wynika z jeszcze jednej definicji audiodeskrypcji jako przekładu pomiędzy systemem znaków wizualnych a systemem znaków werbalnych, czyli słów. Systemy te bardzo się różnią. Treści wizualne docierają do umysłu osoby posługującej się wzrokiem w bardzo dużej liczbie, w bardzo krótkim czasie. Wystarczy przysłowiowy rzut oka na przykład na pomieszczenie, w którym osoba przebywa, by zdobyć ważną wiedzę. Czy ten pokój jest duży, czy mały, czy urządzony elegancko czy prosto, czy jest czysty czy zaniedbany? Jakie są w nim meble, jakie są kolory? Czy ktoś jeszcze przebywa w tym pokoju? Język potrzebuje o wiele więcej czasu na przekazanie tego typu informacji. Dlatego audiodeskrypcja jest sztuką wyboru najważniejszych treści.
Kiedy już je wybierzemy, powstaje następne pytanie: w jakiej kolejności je podać? Dla procesu wyobrażania sobie ma to fundamentalne znaczenie. Dlatego bardzo istotna jest zasada od ogółu do szczegółu. Dzięki temu tworzymy mentalną ramę, którą stopniowo zapełniamy szczegółami.
Diabeł tkwi w szczegółach
Zapełnianie szczegółami to bardzo ważny element warsztatu audiodeskryptora. Przede wszystkim powinien w tym względzie panować porządek. Gdy opisujemy pokój, przyjmujemy jakąś jasną dla odbiorcy zasadę. Na przykład opisujemy go od prawej strony do lewej. Albo od lewej do prawej. Jest to szalenie istotne - nie z uwagi na jakiś biurokratyczny wymóg… Wynika ze sposobu, w jaki nasz mózg przetwarza informacje. Gdy podajemy je w uporządkowany sposób, elementy układają się w wyobraźni jak cegły w prawidłowo budowanym murze. Gdy są podane chaotycznie, przypomina to rozrzucanie cegieł po placu budowy :)
Szczegółów nie może być za dużo. Spowoduje to przytłoczenie odbiorcy i w rezultacie zaciemni obraz. Natomiast bardzo istotne jest, by podawać je jak najbardziej konkretnie. Oznacza to precyzyjny dobór słów. Zdanie „kobieta podnosi naczynie” sprawi, że odbiorca może sobie wyobrazić wiadro, szklankę, kubek, garnek czy dzbanek. A przecież kobieta podnosi na pewno jakieś konkretne naczynie. Jeśli audiodeskryptor wybierze właściwe, konkretne słowo – odbiorca nie zgubi się w domysłach
Dobre zdanie to krótkie zdanie
Narracja audiodeskrypcyjna to sztuka formułowania krótkich, pojedynczych zdań. Ważne jest także logiczne połączenie ich ze sobą, wynikanie jednego z drugiego. Trzymając się metafory murarskiej, można to odnieść do zgrabnych cegieł w opozycji do wielkich ciężkich kamieni. Takie zbyt długie i zawiłe zdania dla osoby, która ma bardzo szybko zbudować obraz w wyobraźni jest zbyt ciężkie do przetworzenia. Umiejętność dozowania informacji jest więc nie do przecenienia w fachu audiodeskryptora.
Dobra audiodeskrypcja to krótka audiodeskrypcja
Audiodeskrypcja to tekst uwzględniający kwestię czasu. Dyscyplina czasowa dotyczy zarówno opisu obiektów statycznych, jak i sztuk dynamicznych, czyli filmu i sztuk teatralnych. W przypadku tych ostatnich czas narzuca samo dzieło. Audiodeskrypcja musi się zmieścić pomiędzy kwestiami aktorskimi lub istotnymi dźwiękami. Czasem są to tylko dwie sekundy. Ale ileż można ważnych treści przekazać w dwie sekundy! „Przewrócił się”, „Spadł”, „Zrzuciła sukienkę”, „Całują się”.
W przypadku obiektów statycznych: obrazu, rzeźby czy wyglądu biura dyscyplina czasowa jest również bardzo istotna. Wynika z konieczności uwzględnienia sposobu przyjmowania informacji i wytrzymałości odbiorców. Opis obrazu trwający piętnaście minut zawierać będzie zbyt dużo szczegółów, w których gąszczu łatwo się zgubić. Poza tym zwiedzający muzeum, w którym jest na przykład 15 audiodeskrypcji trwających po 15 minut, musiałby spędzić w placówce prawie 4 godziny, chcąc zapoznać się z całą ścieżką! Tymczasem badania pokazują, że przeciętny klient muzeum czy galerii spędza na wystawie maksymalnie 2 godziny. Nie możemy więc zbyt długim opisem zmęczyć odbiorców.
Proces tworzenia audiodeskrypcji
Dostępność, w tym tworzenie tekstu audiodeskrypcji, to praca zespołowa. Sam specjalista audiodeskryptor nie wystarczy. Na scenę wchodzi przede wszystkim konsultant z niepełnosprawnością wzroku oraz bardzo często konsultant merytoryczny. W naszym zespole traktujemy wspólne tworzenie bardzo serio. Według nas konsultant jako niejako natywny odbiorca audiodeskrypcji jest de facto współautorem tekstu. Jego perspektywa jest bardzo istotna i solidnie przedyskutowana. To między innymi w ten sposób rodzi się wysoka jakość audiodeskrypcji.
Cały proces produkcyjny różni się w zależności od branży, w której odbywa się działanie. Wynika to ze specyfiki obiektów, które opisujemy.
Proces produkcji audiodeskrypcji w muzeum
W przypadku obiektów statycznych, na przykład w muzeum, galerii, czy w architektury początkiem działania jest wybór konkretnych dzieł. Należy podjąć trudną decyzję, których na przykład dwadzieścia eksponatów będzie opisanych spośród setek, a czasem tysięcy eksponatów w danej placówce. Optymalnie jest, gdy nasz zespół jest włączony w proces od razu na etapie wyboru. Nasze konsultacje umożliwią klientowi poznanie perspektywy odbiorców audiodeskrypcji już na etapie tworzenia dostosowanej ścieżki zwiedzania. W tym też momencie ze strony klienta powinien być wyznaczony konsultant merytoryczny. Na wstępie przekazuje on materiały wyjaśniające znaczenie dzieł oraz pliki graficzne ze zdjęciami dobrej jakości. Jeśli ich nie ma, sami wykonamy potrzebną nam dokumentację fotograficzną. Przykładamy ogromną wagę do tego, by zapoznać się z oryginalnymi eksponatami na żywo. Następnie nasz zespół audiodeskrypcyjny opracowuje teksty i przekazuje je klientowi do konsultacji merytorycznej. Po otrzymaniu komentarzy, wprowadza zmiany redakcyjne.
Po ostatecznej akceptacji następuje etap przygotowania tekstu do przekazu głosowego. Audiodeskrypcja bowiem, z oczywistych względów, dociera do odbiorców w takiej postaci. Czasem jest to syntezator programu udźwiękawiającego, czasem głos lektora czy lektorki. Jakość tego przekazu jest bardzo ważna. Drażniący głos lub nieprawidłowy odczyt może skutecznie zakłócić i zniechęcić odbiorcę. Może zdekoncentrować tak, że nawet najlepiej zredagowany tekst nie spełni swojego zadania. Natomiast dobry odbiór głosu nie tylko pomaga zagłębić się w tekst, co nawet podnosi jakość życia osób z niepełnosprawnością wzroku. Posługując się przez dużą część dnia oprogramowaniem udźwiękawiającym, są one szczególnie wrażliwe na ten aspekt.
W przypadku audiodeskrypcji w muzeum czy galerii możliwe jest zastosowanie dwóch rozwiązań. Będzie to zatrudnienie studia dźwiękowego do wykonania nagrania lektorskiego lub przekazanie odbiorcom tekstu w postaci elektronicznej, zgodnie ze standardami dostępności cyfrowej. W pierwszym wypadku finałem prac dla klienta jest plik dźwiękowy, w drugim – plik tekstowy.
Jeśli jest to nagranie, nasz zespół przeprowadza jeszcze kontrolę jakości nagrania, sprawdza jego zgodność z tekstem oraz poprawność realizacji dźwięku. Dopiero wówczas przekazuje finalny produkt klientowi.
Proces produkcji audiodeskrypcji w teatrze
W przypadku opisu sztuk teatralnych w zasadzie najlepszą praktyką byłoby udostępnianie wszystkich spektakli w repertuarze. Zaplanowanie audiodeskrypcji warto zacząć już na etapie planowania i budżetowania produkcji premiery. Gdy klient zleca wykonanie opisu, nasz zespół zaczyna pracę od obejrzenia sztuki. Następnie rozpoczynamy pracę nad tekstem. Od teatru otrzymujemy plik ze scenariuszem oraz nagranie wideo dobrej jakości. Bardzo dobrą praktyką jest wytypowanie konsultanta merytorycznego w postaci aktora/aktorki opisywanego spektaklu. Wypracowaliśmy taki element procesu we współpracy z Teatrem im. Juliusza Słowackiego i przetestowaliśmy, jak widocznie wpływa to na jakość usługi. Po zakończeniu prac nad tekstem, teatr planuje dostępny spektakl z zastosowaniem audiodeskrypcji. W tym przypadku głosowe jej przekazanie odbywa się poprzez odczyt na żywo, w trakcie przedstawienia. Aby głos ten nie był słyszany przez widzów niekorzystających z audiodeskrypcji, stosuje się system z nadajnikiem i odbiornikami słuchawkowymi na fale radiowe lub podczerwień. Potrzebne jest także zapewnione przez teatr osobne pomieszczenie dla odczytu. Musi być ono izolowane akustycznie od sali widowiskowej oraz posiadać transmisję wideo i mikrofon. Nasz zespół może doradzić, jak cały ten proces zaplanować, jaki sprzęt dobrać, jakie szczegóły techniczne uwzględnić, żeby efekt końcowy był jak najlepszy. Pisząca te słowa ma też duże doświadczenie w odczycie audiodeskrypcji teatralnej, więc możemy przeprowadzić procedurę od początku do końca.
Proces produkcji audiodeskrypcji filmowej
W przypadku filmu, proces zaczyna się od przekazania pliku wideo w wersji lekkiej - w formacie mp4 lub podobnym. Nasz zespół analizuje materiał wideo, tworząc tak zwany kod czasowy oraz tekst. Kod czasowy to określone z dokładnością do sekundy miejsca, w których jest możliwość umieszczenia audiodeskrypcji pomiędzy kwestiami aktorskimi lub istotnymi dźwiękami. Rzadko stosuje się konsultację merytoryczną w przypadku filmu, ale jest ona bardzo wskazana. W tej roli może wystąpić na przykład producent, reżyser albo specjalista z branży lub obszaru kulturowego ważnego dla danego filmu. Opracowany i zaakceptowany tekst trafia do studia nagraniowego. W przypadku filmu zagranicznego trzeba nagrać zarówno audiodeskrypcję, jak i tłumaczenie dialogów. Koniecznie dwoma różnymi głosami. Następnie realizator dźwięku wykonuje plik z rozstawioną ścieżką audiodeskrypcji według kodu czasowego. Taki plik dźwiękowy jest następnie sprawdzany pod kątem głośności w kontekście dźwięków w tle – muzyki i czasem innych odgłosów, na których tle pojawia się audiodeskrypcja. Do niektórych form przekazu potrzebny jest jeszcze montaż materiału wideo z audiodeskrypcyjną ścieżką dźwiękową. Nasz zespół przeprowadzi również w przypadku branży filmowej cały proces od początku do końca.
Radość tworzenia
Audiodeskrypcja to także rodzaj twórczości objętej prawem autorskim. Aspekty prawne audiodeskrypcji to dość rozległy temat wart osobnego omówienia. Nadmieńmy jeszcze, że przecież każdy twórca ma swój niepowtarzalny styl. Każdy opisze ten sam obraz na różne sposoby. To właśnie fascynuje nas w tej pracy. Dlatego to nie tylko nasz zawód, ale też pasja. Potrafimy prowadzić długie i gorące dyskusje na temat jednego zdania czy nawet słowa. Czy lepsze będzie sformułowanie "konie z rozwianymi grzywami” czy "rozszalałe konie"?
Audiodeskrypcja w praktyce
Po tym nieco teoretycznym wstępie zachęcamy do zapoznania się z audiodeskrypcją na przykładach. Niektóre z naszych realizacji zamieszczamy poniżej. Wystarczy kliknąć w link i uruchomić wyobraźnię.
- Muzeum Narodowe w Krakowie, Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku
- Muzeum Inżynierii i Techniki
- Audiodeskrypcje wystaw w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie:
- Nie tylko Bauhaus. Międzywojenna fotografia niemiecka i polskie tropy.
- Ukraina. Wzajemne spojrzenia.
- Niechciana stołeczność. Architektura i urbanistyka Krakowa w czasie okupacji niemieckiej 1939–1945.
- W Ukrainie. Justyna Mielnikiewicz.
- Domowroty. Włodzimierz Puchalski.
- Wędrujące obrazy. Małgorzata Mirga-Tas.
- Litwa. Dwa stulecia fotografii.
Regina Mynarska
Specjalistka audiodeskrypcji
Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasta Krakowa. Ma w portfolio opisy kilkuset obiektów, sztuk teatralnych oraz filmów dla największych instytucji kultury. Prowadzi szkolenia i kursy akademickie o języku równościowym, zasadach kontaktu z osobami z niepełnosprawnościami i audiodeskrypcji.
Ciekawe? Chętnie opowiemy więcej
Regularne tworzymy audiodeskrypcje teatralne, filmowe, pomagamy organizować dostępne spektakle i wydarzenia oraz prowadzimy szkolenia z obsługi osób z niepełnosprawnościami.